Przet硊macz stron

Nawigacja
OFERTA ZNAKARSKA
TURYSTYKA = SZLAKI ?
KONCEPCJA SZLAKU
PROJEKT SZLAKU
UZGODNIENIA
OZNAKOWANIE
INFORMACJA
CENNIK PRAC
REALIZACJE
NASZA KADRA

NASZ SERWIS
NASZA ODZNAKA
WYSZUKIWARKA
Regulamin serwisu
Historia i misja
O Autorach
Do艂膮cz do nas
Partnerzy i wsparcie
Darowizna
Kontakt z serwisem
Dane teleadresowe
Turystyczne linki

NASZE SZLAKI
OG脫LNY SPIS SZLAK脫W
FORUM DYSKUSYJNE
Pobieralnia plik贸w
Galeria zdj臋膰
Oznaczenia szlak贸w
Co to jest szlak
Historia szlak贸w

SZLAKI PIESZE
Szlaki piesze krajowe
Szlaki nordic walking
Szlaki spacerowe
Szlaki tematyczne
Szlaki miejskie

SZLAKI ROWEROWE
Szlaki krajowe
Inne szlaki

MI臉DZYNARODOWE
Szlaki piesze
Szlaki rowerowe
Droga 艢w Jakuba
Inne

INNE SZLAKI I TRASY
Szlaki wodne
Szlaki konne
Trasy rowerowy
Trasy motorowe
Trasy biegowe
Trasy narciarskie
Trasy rekreacyjne

ARTYKU艁Y TURYSTYCZNE
Ciekawe obiekty
Nasze wyprawy
Inne
Informacja Turystyczna
ZACHODNIOPOMORSKIE



Najlepsze mapy GPS do Garmin贸w

Ostatnie artyku硑
ODZNAKA TURYSTYCZNA ...
P-N-ZGL-130, niebies...
R-N-ZSW/ZKA-013 nieb...
P-N-ZSW/ZKA-108 (PTT...
P-S-ZKA-129, czarny ...
Logowanie
Nazwa u縴tkownika

Has硂



Nie mo縠sz si zalogowa?
Popro o nowe has硂
Aktualnie online
Go禼i online: 1

U縴tkownik體 online: 0

1cznie u縴tkownik體: 219
Najnowszy u縴tkownik: Andrzejpa
Polecane
INTERNETOWY SKLEP TURYSTYCZNY

Szukasz sprz臋tu turystycznego w dobrej cenie ? Zapraszamy do naszej Sk艂adnicy Turystycznej. W ofercie wszystko co potrzebne na wypad, biwak, wycieczk臋 .... Oferujemy sprz臋t renomowanych marek outdoor-owych od sprz臋tu kuchennego, poprzez biwakowy, po liofilizaty. Sprzedajemy mi臋dzy innymi nast臋puj膮ce marki; Optimus, Rockland, GSIOUTDOOR, Moraknive, Meteor, Campingaz i inne.

Sklep turystyczny "Sk艂adnicaTurystyczna.pl"


UWAGA - NOWA STRONA SZLAK脫W - WWW.WEDRUJZNAMI.PL.

W臋druj z Nami - Serwis Szlak贸w Turystycznych i sklep turystyczny

Niniejsza strona jest stron膮 archiwaln膮. Ca艂o艣膰 danych przeniesiono na now膮 stron臋 szlak贸w. Przygotowa艂em r贸wnie偶 map臋 on-line ze szlakami i obiektami, kt贸ra jest ca艂y czas rozwijana - www.SzlakiTurystyczne.eu


Nawigacja
Artyku硑 » SZLAKI PIESZE » P-N-ZSW/ZKA-108 (PTTK ZP-108-n) szlak niebieski pieszy na terenie Gminy Kamie艅 Pomorski 31,18 km
P-N-ZSW/ZKA-108 (PTTK ZP-108-n) szlak niebieski pieszy na terenie Gminy Kamie艅 Pomorski 31,18 km

ZAPRASZAMY NA NOW膭 STRON臉 SZLAKÓW.  POPRAWIONE OPISY, NOWE INFORMACJE, NOWE SZLAKI. NOWY OPIS NA https://www.wedrujznami.pl/P-N-ZSW/ZKA-007A

 

NUMER SZLAKU W SERWISIE: P-N-ZSW/ZKA-108,

NUMER SZLAKU PTTK: ZP-108-n

PRZEBIEG SZLAKU: 艢winouj艣cie - Wolin - ROZWAROWO - SIBIN - KUKU艁OWO -PO艁CHOWO - DUSIN - SKARCHOWO - KAMIE艃 POMORSKI SZLAK MIEJSKI - 呕Ó艁CINO - WRZOSOWO - Dziwnówek 

NAZWA SZLAKU: Szlak nad Ba艂tykiem i Zalewem Szczeci艅skim

GMINY: 艢winowuj艣cie, Wolin, KAMIE艃 POMORSKI, Dziwnów

NAWIERZCHNIE: ASFALT, BRUK, BETON, UTWARDZONA, DROGA POLNA

KOLOR: NIEBIESKI

ROK OSTATNIEGO MALOWANIA: 2013 na terenie gminy Kamie艅 Pomorski, 2008-2011 na pozosta艂ym terenie.

ROK OSTATNIEGO MONITORINGU/POMIARU: 2013 na trenie gminy Kamie艅 Pomorski, pozosta艂e przebiegi od 2007 do 2011

D艁UGO艢膯: 31,18 km na terenie Gminy Kamie艅 Pomorski, z czego szlak miejski 5,94km. D艂ugo艣膰 ca艂ego szlaku ponad 98 km.

WA呕NE UWAGI:

  1. Szlak ma charakter liniowy. Mo偶liwo艣膰 wariantowania w臋drówki z czarnym szlakiem pieszym "Do Królewskiego G艂azu" (P-S-ZKA-129) w Kamieniu Pomorskim PKP/PKS, Mi臋dzynarodowym Szlakiem Pieszym E-9 i Mi臋dzynarodowym Szlakiem Rowerowym "Dooko艂a Ba艂tyku" R-10 w Dziwnówku.
  2. Szlak przebiega prawie w ca艂o艣ci wraz z Pomorsk膮 Drog膮 艢wi臋tego Jakuba.
  3. Szlak przeprojektowano i oznakowano w 2013 roku. Wykonawca Wiking Szczecin na zlecenie Urz臋du Miasta i Gminy w Kamieniu Pomorskim.
  4. Na odcinku nr 5, cz臋艣膰 Skarchowo-Kamie艅 Pomorski ogródki dzialkowe bardzo du偶e utrudnienia - b艂otnista, zarastaj膮ca i zalewana nawierzchnia drogi. Proponujemy pokonanie tego odcinka trasa alternatywn膮 drog膮 powiatow膮 (afalt - nr 0012Z) Skarchowo-Jarszewo a nast臋pnie droga betonow膮 i gruntow膮 przez Mi艂achowo. Mo偶na równie偶 skorzysta膰 z oznakowania Pomorskiej Drogi 艢wi臋tego Jakuba, za którymi dotrzemy do przejazdu kolejowego przy skrzy偶owaniu ulic Polna i Woli艅ska.

niebieski-pieszy-gmina-kamien-maly.jpg

Pomiar wykonany za pomoc膮 GPS Garmin 76CSx i 78S - Podany jest kilometra偶 ca艂kowity oraz pomi臋dzy odcinkami.

CHARAKTERYSTYKA SZLAKU 

Szlak ma charakter liniowy. Przebiega on na trasie 艢winouj艣cie - Dziwnówek. Niniejszy opis szczególowy dotyczy odcinka szlaku przebiegaj膮cego na terenach Gminy Kamie艅 Pomorski, gdzie zosta艂 odnowiony i przperojektowany w okresie lipiec-sierpie艅 2013 rok. Oprócz zabytków na trasie i niew膮tpliwie przepieknych widoków na Zalew Kamie艅ski oraz Dziwn臋, czeka nas historyczna uczta w samym Kamieniu Pomorskim. Tutaj warto skorzysta膰 z bazy noclegowej np. letniego Szkolnego Schroniska M艂odzie偶owego w szkole nieopodal katedry kamie艅skiej i wzi膮膰 udzia艂 w szeregu wydarze艅 miejskich np Mi臋dzynarodowym Festiwalu Muziki Organowej i Kameralnej. Zapraszamy do wspólnego poznawania Gminy Kamie艅 Pomorski.

Ocena skali trudno艣ci szlaku:

1 – 艂atwy bez utrudnie艅
2 – 艣redni z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przej艣ciu/przeje藕dzie

ODCINEK 1 - granica gmin Kamie艅 Pomorski/Wolin - Rozwarowo - Dramino - Sibin, d艂ugo艣膰 odcinka 4,21 (4,21) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchnia: droga utwardzona, asfalt, droga utwardzona,bruk

W臋druj膮c z terenów gminy Wolin (od strony Piasków Wielkich), wchodzimy na tereny Gminy Kamie艅 Pomorski. Tutaj droga utwardzon膮 dochodzimy do stacji pomp i po chwili do skrzy偶owania przy po艂udniowej cz臋艣ci wsi Rozwarowo. Po prawej stronie mijamy rozbudowuj膮ce si臋 gospodarstwo konne. Rozwarowo jest wsi膮 z ciekaw膮 zabudow膮 wiejsk膮 oraz z baz膮 agroturystyczn膮. Na skrzy偶owaniu planowany jest pocz膮tek czerwonego szlaku rowerowego w najbli偶szych latach. Tutaj ko艅czy si臋 droga utwardzona i skr臋camy w lewo w drog臋 asfaltow膮. Po kilkuset metrach wchodzimy do wsi Dramino. Na ko艅cu wsi nasza droga przechodzi ponownie w drog臋 utwardzon膮 (po deszczach mo偶e by膰 troch臋 b艂ota). Szerokim traktem w臋drujemy przez ponad 2 km maj膮c dooko艂a widoki polne oraz rosn膮ca przy drodze drzewa owocowe. Przed wsi膮 Sibin nasza droga przechodzi w stary, kamienny bruk i dochodzimy do zabytkowego ko艣cio艂a pw. Chrystusa Króla. Tutaj równie偶 znajdziemy ma艂e lapidarium. Za www.aktywnawies.republika.pl - W wiosce znajduj膮 si臋 zabytki wpisane do ewidencji konserwatorskiej, s膮 budynki gospodarcze dawnego folwarku (obecnie w prywatnych r臋kach). Folwark do ko艅ca II wojny 艣wiatowej nale偶a艂 do Flemmingów. Z 6 na 10 marca 1945 roku w okolicach Sibina dosz艂o do walk w tzw. „kotle sibi艅skim”- zabudowania zosta艂y cz臋艣ciowo zniszczone. Oko艂o 2006 roku przypadkowo natrafiono na szkielety 偶o艂nierzy niemieckich poleg艂ych w Sibinie (niestety nie wiadomo co si臋 sta艂o ze szcz膮tkami). W Sibinie po艣rodku wsi stoi kamienny ko艣ció艂zbudowany przed 1288 roku. Niestety nie zachowa艂a si臋 wie偶a ko艣cio艂a i niewielka kruchta od strony po艂udniowej ko艣cio艂a (wykonana w technice ryglowej). Ko艣ció艂 doprowadzony zosta艂 po II wojnie 艣wiatowej do ruiny. Zosta艂 odbudowany w latach 1978- 79. W ko艣ciele znajduje si臋 barokowy o艂tarz z 1752 roku ( na o艂tarzu znajduje si臋 inskrypcja patrona ko艣cio艂a Carla Friedricha von Flemminga, pastora Carla Gottlieba Kühna), ambona z tego samego okresu i organy z 1877 roku. Nie wiadomo co si臋 sta艂o zreszt膮 wyposa偶enia wn臋trza ko艣ció艂ka m.in. z poz艂acanym kielichem mszalnym z XVII wieku, z p艂ytami upami臋tniaj膮cymi poleg艂ych 偶o艂nierzy w wojnie wojnie napoleo艅skiej i I wojnie 艣wiatowej. Na skraju wsi tu偶 przy drodze do Wolina znajduje si臋 zaniedbany cmentarz niemiecki. Pozosta艂y 艣lady po bramce cmentarnej i fragmenty muru okalaj膮cego niegdy艣 cmentarz. Na samym cmentarzu wywrócony nagrobek z wyrytymi napisami, na szczycie którego znajduj膮 si臋 wykute dwie ró偶e. Poni偶ej napis „Hier ruht in Gott Meine liebe Frau unsere gute Mutter, Anna Müller, geb. Vollbrechte aus Kucklow, 5.6.1895- 13.6.1939.”. Przy ko艣ció艂ku w Sibinie znajdowa艂 si臋 równie偶 cmentarz – niestety zniszczony, pozosta艂o kilka rozbitych nagrobkó w.

Historia wsi - Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Sibina i okolic pochodz膮 z m艂odszej epoki kamienia. Przed II wojn膮 艣wiatow膮 przypadkowo odkryto skarb monet rzymskich z IV- V wieku naszej ery. Ogó艂em znaleziono 76 monet w艣ród nich m.in. z miasta Tier, Londyn, Konstantynopol. Znaleziono równie偶 5 monet Flaviusa Juliusa Konstantyniusa (324- 361), 2 monety Konstantyna Wielkiego (307-327) i inne. W 1931 roku podczas kopania 偶wiru natrafiono na szkielet po艂o偶ony na wznak na osi N-S. Grób rozkopali nauczyciel Müller z Sibina i 偶andarm Krüger z Rec艂awia w dniu 20 listopada 1931 roku. W 1941 roku nauczyciel Hüpsel z Lasek znalaz艂 d艂uto i grot oszczepu. Podczas bada艅 ratowniczych prowadzonych w roku w 1959 przez E. Cnotliwego odkryto osad臋 艂u偶yck膮 – m.in. znaleziono podczas bada艅 koliste palenisko zbudowane z kamieni polnych, piec garncarski zachowany do wysoko艣ci 90 cm. Odkrycia te 艣wiadcz膮 o tym, 偶e okolice Sibina mog艂y by膰 zasiedlone oko艂o 4 tysi臋cy lat temu. Historia Pierwsze wzmianki o wiosce pochodz膮 z 1288 roku „ecclesie in villa Sybin”. Nad brzegiem Dziwny w pó艂nocno- zachodniej cz臋艣ci wioski znajduje si臋 grodzisko z X- XII wieku. Zachowa艂y si臋 cz臋艣ciowo wa艂y do wysoko艣ci 6 metrów. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w latach 1956- 1959 roku natrafiono w okolicach Sibina na trzy osady i sio艂a. W 1288 roku w wiosce jest kamienny ko艣ció艂ek. W 1311 roku w wiosce jest „dominus Hermannus de Sibin”. W 1491 roku wspomina si臋 patrona ko艣cio艂a Flemminga. Od 1491 ko艣ció艂 w Sibinie jest ko艣cio艂em filialnym dla wiosek : Dramino, Kuku艂owo, Piaski i Rozwarowo. W 1504 roku w艂a艣cicielem Sibina jest Jakob Flemming. Od oko艂o 1500 roku wie艣 nale偶y ju偶 tylko do Flemmingów. W 1749 roku wzniesiono przy ko艣ciele now膮 wie偶臋. W 1800 roku wykonano plan wioski z zaznaczonym w centralnej cz臋艣ci ko艣cio艂em, cmentarzem z zabudow膮 gospodarcz膮 i folwarkiem. W 1866 roku wioska liczy艂a 314 mieszka艅ców. W 1939 w艂a艣cicielem folwarku by艂 Richard von Flemming.

ODCINEK 2 - Sibin ko艣ció艂 - Kuku艂owo, d艂ugo艣膰 odcinka 2,56 (6,77) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower1. Nawierzchnia asfalt: .

Tu偶 za ko艣cio艂em w Sibinie, ko艅czy si臋 droga brukowana i skr臋camy w drog臋 powiatow膮 o nawierzchni asfaltowej w prawo. Uwa偶aj膮c na ruch samochodowy i stosuj膮c si臋 do przepisów ruchu drogowego, w臋drujemy w kierunku pólnocno-wschodnim do wsi Kuku艂owo. We wsi skr臋camy w lewo skos i asfaltem, lekkim 艂ukiem przechodzimy przez jej centrum. Oprócz zabudowy wiejskiej z prze艂omu XIX/XX wieku, wie艣 posiada ciekaw膮 histori臋. Znajdowa艂 si臋 tu zamek, b臋d膮cy siedzib膮 kapitu艂y i proboszczów kamie艅skich. Od 1628/30 a偶 do 艣mierci w roku 1640 w zamku, u偶yczonym mu przez ksi臋cia Bogus艂awa XIV, mieszka艂 zdetronizowany w 1616 r. ksi膮偶臋 Kurlandii i Semigalii Wilhelm Kettler, którego syn Jakub Kettler w 1638 r. odzyska艂 ksi臋stwo kurlandzkie. Na drugim skrzyzowaniu ko艅czy si臋 asfalt i w臋drujemy dalej drog膮 utwardzon膮.

ODCINEK 3 - Kuku艂owo - Po艂chowo, d艂ugo艣膰 odcinka 2,68 (9,45) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchniadroga utwardzona i polna.

Ze wsi wychodzimy drog膮 utwardzon膮 w kierunku pó艂nocno-wschodnim. Po wyj艣ciu na pole, droga przechodzi w coraz bardziej poln膮. Jednak nawierzchnia jest do艣膰 dobra. Dochodzimy do wsi Po艂chowo i drogi asfaltowej. Przy kapliczce z skr臋camy w prawo. Za www.aktywnawies.republika.pl - Na pó艂noc od wioski znajduje si臋 cmentarz niemiecki. Niestety zdewastowany. Na cmentarzu znajdowa艂y si臋 dwa XIX wieczne 偶eliwne krzy偶e, niestety zosta艂y one ukradzione. Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Po艂chowa i okolic pochodz膮 z pó藕nej epoki br膮zu lub wczesnej epoki 偶elaza. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1959 roku przez archeologa K. Siuchni艅skiego natrafiono na osad臋 kultury 艂u偶yckiej. Odkrycie to 艣wiadczy o tym, 偶e okolice Po艂chowa mog艂o by膰 ju偶 zasiedlone oko艂o 2500 lat temu. Pierwsze wzmianki o wiosce pochodz膮 z 1300 roku i wspomina si臋 „Jacobus de Polchow” i nast臋pna informacja z 1308 roku „Polchow”. Oko艂o 500 metrów na pó艂nocny zachód od wioski na wysepce znajduje si臋 grodzisko - „Der Wall”, lub „Burgwall”. W terenie widoczne jest wzniesienie tworz膮ce zarys wa艂ów. Z grodziska pochodz膮 skorupy naczy艅 s艂owia艅skich znalezionych w 1846 roku. Grodzisko pochodzi z X- XII wieku. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1959 roku natrafiono w okolicy Po艂chowa na sio艂a i dwie osady. W 1920 roku w Po艂chowie wzniesiono niewielki budynek szko艂y. Wioska od 1308 roku nale偶a艂a do kapitu艂y kamie艅skiej. Kolejne informacje o wiosce pochodz膮 z 1312 i 1321 roku. W 1823 roku wykonano plan wioski z zaznaczonymi gospodarstwami. W 1870 roku w wiosce 偶y艂o 89 mieszka艅ców. W 1879 roku spalona zosta艂a zachodnia cz臋艣膰 wioski.

ODCINEK 4 - Po艂chowo - Dusin, d艂ugo艣膰 odcinka 2,44 (11,89) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchnia: asfalt

Po skr臋cie, meandruj膮c膮 drog膮 asfaltow膮 kierujemy si臋 do Dusina. Wracamy do drogi powiatowej Wolin-Kamie艅 Pomorski iskr臋camy w lewo. Za www.aktywnawies.republika.pl - W wiosce znajduj膮 si臋 obiekty wpisane do ewidencji konserwatorskiej, w艣ród nich budynek mieszkalny nr 9, szko艂a i cmentarz (ca艂kowicie zdewastowany). Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Dusina i okolic pochodz膮 z pó藕nej epoki br膮zu lub wczesnej epoki 偶elaza. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1959 roku przez E. Cnotliwego odkryto a偶 cztery osady kultury 艂u偶yckiej. Odkrycia te 艣wiadcz膮 o tym, 偶e okolice Dusina mog艂y by膰 ju偶 zasiedlone w pradziejach oko艂o 2500 lat temu. Pierwsze wzmianki o wiosce pochodz膮 z 1321 roku - wioska nosi nazw臋 „Dussin”. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1959 roku natrafiono w okolicach Dusina na dwana艣cie stanowisk z wczesnego 艣redniowiecza - w wi臋kszo艣ci by艂y to sio艂a. W 1493 roku Jost Zastrow wykupi艂 w wiosce 1 rent臋 (dochód z ziemi) i dwie morgi. W 1594 roku w wiosce jest 9 ch艂opów – ka偶dy posiada 1,5 morgi ziemi. W XVI wieku Dusin podzielony zosta艂 na dwie cz臋艣ci- jedna nale偶a艂a do prepozyta kamie艅skiego. Nast臋pnie cz臋艣膰 Dusina wesz艂a w posiadanie rodziny von Flemming. W 1837 roku wykonano plan wioski. W 1870 roku w wiosce by艂o 51 w艂a艣cicieli posiadaj膮cych grunty- 艂膮cznie w wiosce mieszka艂o 226 ludzi.

ODCINEK 5  - Dusin - Kamie艅 Pomorski ul. Polna, d艂ugo艣膰 odcinka 5,44 (17,33) km. Skala trudno艣ci; piesza 1-3, nordic walking 1-3, rower 1-3. Nawierzchnia: asfalt, droga utwardzona, droga/艣cie偶ka polna.

Skr臋camy w lewo i droga asfaltow膮 kierujemy si臋 do wsi Skarchowo. Oczywi艣cie zwracamy uwag臋 na wzmozony ruch samochodów i stosujemy si臋 do przepisów ruchu drogowego. Na odcinku tym s膮 du偶e prze艂omy na drodze. Przechodzimy przez dwa mosty nad Wo艂czenic膮 i Skarchówk膮. Po Wo艂czenicy mo偶na sp艂yn膮膰 kajakie, gdy nie b臋dzie za mocno zaro艣ni臋ta :). Dochodzimy do skrzy偶owania z drog膮betonow膮 i po chwili skr臋camy id膮c asfaltem mocno w lewo i wchodzimy do Skarchowa. Po oko艂o 380 metrach dochodzimy do skrzy偶owania z drog膮 utwardzon膮. Wchodzimy w ni膮 id膮c dalej na wprost. Po oko艂o 200 metrach droga z 艂atwej i przyjemnej przechodzi w podmok艂膮 i zarastaj膮c膮 drog臋 poln膮 (tu偶 za ostatnimi zabudowaniami wsi). Osoby lubi膮ce wyzwania mog膮 ruszy膰 dalej do Kamienia Pomorskiego zas pozosta艂ym radzimy obej艣cie ! Na tym odcinku czasami warto wej艣膰 na skarp臋 lub pole, gdy偶 czasami na drodze jest naprawde mokro i jest zaro艣ni臋ta. Równie偶 oznakowanie jest rzadrze na odcinku oko艂o 1 kilometra. Przechodzimy przez rów melioracyjny, mijaj膮c cz臋sto tutaj wyst臋puj膮ce ambony my艣liwskie oraz najwy偶sze w okolicy wzniesienieWiatrówka 11m.n.p.m.. Trudno艣膰 odcinka rekompensuj膮 nam widoki na Dziwn臋/Zalew Kamie艅ski. Droga lekko si臋 poprawia i 艂ukiem w prawo dochodzimy do skrzy偶owania z drog膮 utwardzon膮. Skr臋camy w lewo i mijaj膮c po prawiej ogródki dzia艂kowe dochodzimy do ulicy Polnej.

Skarchowo, jak wi臋kszo艣膰 wsi Ziemi Kamie艅skiej posiada korzenie 艣rednioweczne. Za www.aktywnawies.republika.pl - Niestety w wi臋kszo艣ci uleg艂y zniszczeniu, m.in. ryglowe zabudowania gospodarcze np. „Hof Krüger” z prze艂omu XVII-XVIII wieku czy „Hof Barkow” z pierwszej po艂owy XIX wieku.  Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Skarchowa i okolic pochodz膮 z pó藕nej epoki br膮zu lub wczesnej epoki 偶elaza. Podczas bada艅 powierzchniowych w 1959 roku przez E. Cnotliwego natrafiono na osad臋 kultury 艂u偶yckiej. Odkrycie to 艣wiadczy o tym, 偶e okolice Skarchowa mog艂y by膰 zasiedlone 2500 lat temu. Pierwsze wzmianki o wiosce pochodz膮 z 1321 roku - wioska nosi nazw臋 „Scarchowe” Na pó艂noc od wioski, obok drogi znajduje si臋 „Galgenberg” (Wzgórze wisielców) lub „Helgenberg” Natrafiono tam prawdopodobnie na cmentarzysko z X- XII wieku ( wykonano tylko badania powierzchniowe). Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w roku 1959 natrafiono w pobli偶u wioski na osad臋 z IX – X wieku. Prawdopodobnie na po艂udnie od wioski, po艣ród bagien, znajdowa艂 si臋 zamek, którego fundamenty rozebrano oko艂o 1852 roku. Zamek nale偶a艂 wg Ludwiga Kückena do rodu 艢wi臋toszów. Niestety nie znana jest jego dok艂adna lokalizacja. W 1324 roku wsi膮 w艂adaj膮 Henning i Heinrich Swantes. W 1368 roku biskup Jan i Henning Swantes wyznaczaj膮 granic臋 pomi臋dzy Skarchowem a Busz臋cinem. W 1505 roku kapitu艂a kamie艅ska wykupuje wiosk臋 od Hansa Swantesa. W 1595 roku w wiosce jest m艂ynarz i 4 rybaków. W wieku XVII w Skarchowie pos膮dzono o czary kilka kobiet. Os膮dzono je i spalono w latach 1664, 1679 i 1688 na wzgórzu zwanym „lange Berg” lub „Galgenberg” niedaleko Wrzosowa. W 1829 roku wykonano plan wioski z zaznaczeniem gospodarstw. W 1870 roku we wsi jest 177 mieszka艅ców a w roku 1939 -155.

OBEJ艢CIE TRUDNEGOODCINKA - W Skarchowie na skrzy偶owaniu z droga utwardzon膮 skr臋camy w prawo. Nie schodz膮c z asfaltu kierujemy si臋 na wie艣 Jarszewo.Warto na chwil臋 zatrzyma膰 si臋 we wsi nie tylko w ramach posi艂ku, czy skorzystania z sklepów ale równie偶 aby zapozna膰 si臋 z ciekaw膮 histori膮 wsi i jej walorami. Za www.aktywnawies.republika.pl - Do najcenniejszych obiektów zabytkowych w Jarszewie nale偶y ko艣ció艂. Pierwsze wzmianki o ko艣ciele pochodz膮 z 1534. Jest to ko艣ció艂 pó藕nogotycki. W 1572 roku przebudowano wie偶臋 ko艣cio艂a. W 1576 wykonano mur dooko艂a ko艣cio艂a, wytyczaj膮c tym samym cmentarz . W 1633/34 roku dla wn臋trza ko艣cio艂a wykonano ambon臋 i w 1655 roku polichromi臋. W 1654 roku po po偶arze wie偶y ko艣cio艂a - zosta艂a ona odbudowana przez cie艣l臋 Marten'a Bellin'a. W 1658 wykonano dla ko艣cio艂a o艂tarz. W 1681 roku malarz Johannes Sellin z Wolina wykona艂 dekoracj臋 malarsk膮 wn臋trza ko艣cio艂a w tym równie偶 4 obrazy m.in. S膮d Ostateczny ( w latach 2007- 2008 obraz poddany zosta艂 pracom konserwatorskim – jest to jeden z nielicznych obrazów na Pomorzu z przedstawieniem S膮du Ostatecznego). W drugiej po艂owie XVII wieku (po 1665 roku) dla ko艣cio艂a zrobiono empor臋 chóru z polichromowanymi p艂ycinami. Na p艂ycinach znajduj膮 si臋 m.in. jedyny na Pomorzu wizerunek reformatora Johannesa Bugenhagena, malowid艂o przedstawiaj膮ce wn臋trze ko艣ció艂ka jarszewskiego w trakcie nabo偶e艅stwa, jak równie偶 przedstawienia ze Starego Testamentu tj. Ukamieniowanie blu藕niercy, Zabójstwa Abla czy Snu Jakuba. Na pocz膮tku XVIII wieku w ko艣ciele przed o艂tarzem( w nawie g艂ównej) zawieszono barokowego Anio艂a Chrzcielnego tzw. Taufengeln (obecnie znajduje si臋 w Muzeum Katedralnym w Kamieniu Pomorskim). W 1750 roku przebudowano ko艣ció艂- dobudowuj膮c zakrysti臋. Po II wojnie 艣wiatowej z ko艣cio艂a znikn臋艂o kilka cennych zabytków, w艣ród nich obraz Marcina Lutra namalowany przez J. Sellina, obrazy (epitafia) pastora Johanna Friedricha Steffena (1715- 1763), pastora Georga Warnshagena (1675- 1745), dwa statki wotywne z XVIII i XIX wieku. W nocy z 1 na 2 sierpnia 2002 roku z ko艣cio艂a wyniesiono dwie p艂askorze藕by pó藕nogotyckie z pocz膮tku XVI wieku- 艢wi臋tej Anny Samotrze膰 ze 艣w. Joachimem i 艢wi臋tej rodziny ze 艣w. Janem. Poza tym w Jarszewie s膮 inne obiekty wpisane do ewidencji konserwatorskiej, s膮 to dawny dwór (budynek nr 32), budynki mieszkalne nr 15, 31, 34 (dawna szko艂a), 35, 48, 52, 55. Na placu po by艂ym ko艣ciele starolutera艅skim znajduj膮 si臋 mocno zniszczone p艂yty grobowe, by膰 mo偶e z pomnika upami臋tniaj膮cego mieszka艅ców wioski poleg艂ych w I wojnie 艣wiatowej. Przy ko艣ciele znajduje si臋 pomnik upami臋tniaj膮cy by艂ych mieszka艅ców wioski z napisem „Ku pami臋ci zmar艂ym Niemcom i wszystkim ofiarom wojny - Der verstorbenen Deutschen und allen kriegsopfern zum gedenken”.

Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Jarszewa i okolic pochodz膮 z m艂odszej epoki kamienia. 6 grudnia 1938 roku na po艂udnie od wioski znaleziono uszkodzony grot oszczepu z krzemienia kultury ceramiki sznurowej. Na terenie 偶wirowni odkryto dwa ma艂e naczynia gliniane i szcz膮tki szkieletów- by膰 mo偶e pozosta艂o艣膰 po pradziejowym cmentarzysku. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1960 roku przez R.Wo艂膮giewicza odkryto przy kanale mi臋dzy Skarchowem a Jarszewem osad臋 prawdopodobnie z okresu kultury 艂u偶yckiej. Odkrycia te 艣wiadcz膮 o tym, 偶e okolice Jarszewa mog艂y by膰 ju偶 zasiedlone oko艂o 4 tysi臋cy lat temu. Pierwsze wzmianki o wiosce pochodz膮 z 1308 roku - wioska nosi nazw臋 „Iarsow”.Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1960 roku na polu zwanym „Dorfstätt” natrafiono na osad臋 z widocznymi paleniskami- osada X- XIII wieku. Oprócz osady natrafiono na sio艂o z X- XIII wieku. W 1308 roku wioska nale偶a艂 do kapitu艂y kamie艅skiej. Z 1534 roku pochodzi najstarsza informacja o ko艣ciele. Po pokoju westfalskim w 1648 roku- ko艅cz膮cym wojn臋 30- letni膮 Jarszewo wesz艂o w sk艂ad pa艅stwa brandenburskiego (wcze艣niej Jarszewo by艂o wsi膮 nale偶膮c膮 do Ksi臋stwa Pomorskiego). Jarszewo zaznaczone zosta艂o na mapie z 1679 roku wytyczaj膮c膮 granic臋 pomi臋dzy Brandenburgi膮 a Szwecj膮. W czerwcu 1678 roku odby艂 si臋 w Jarszewie proces o czary- kobiety o nazwisku Trine Gerdons. Kolejny proces o czary odby艂 si臋 w sierpniu 1679 roku kobiety Jochim Benters Shewaib. Zosta艂a one spalone na górze zwanej „lange Berg” lub „Galgenberg” w pobli偶u Wrzosowa. W 1824/ 30 roku wykonano plan wioski z zaznaczonym w centralnej cz臋艣ci wsi ko艣cio艂em, cmentarzem, nazwami pó艂 i w艂a艣cicieli gospodarstw. W 1877 roku w wiosce by艂o 77 mieszka艅ców. W drugiej po艂owie XIX wieku przy wyje藕dzie z wioski w kierunku Kamienia wybudowano ko艣ció艂 starolutera艅ski (niestety nie zachowany). W 1939 roku w艂a艣cicielem maj膮tku dworu by艂 Hans Günther Neitcke.

Na skrzy偶owaniu we wsi Jarszewo, skr臋camy w lewo i kierujemy si臋 wpierw star膮 droga asfaltow膮 a nast臋pnie brukow膮 i betonow膮 do Mi艂achowa. Tutaj na uwag臋 zas艂uguje mi臋dzy innymi urokliwy, oddalony kilkadziesi膮t metrów od naszego obej艣cia, dwór z pocz膮tku XIX wieku otoczony XIX wiecznym parkiem i obrosni臋ty starodrzewem. Szkoda 偶e troch臋 zaniedbany ale wida膰 kunszt budowniczych. Pierwotnie by艂 to budynek parterowy kryty dachem mansardowym. Pod koniec XIX wieku w fasadzie pó艂nocnej budynek zosta艂 wzbogacony trzema ryzalitami w stylu neogotyckim. Obecnie jest to budynek za艂o偶ony na rzucie prostok膮ta, od strony wschodniej krytej dachem naczó艂kowym dobudowano ganek, od strony po艂udniowej jest kryty dachem mansardowym, a od pó艂nocnej dachem p艂askim. W 1965 roku w budynku przeprowadzono remont, w wyniku którego zdemontowano ozdobne stiuki i piece kaflowe. W s膮siedztwie znajduje si臋 niewielki park dworski z XIX wieku po艂膮czony z sadem. Nieruchomo艣膰 na sprzeda偶. Obiekt dost臋pny z zewn膮trz. Pierwsza historyczna wzmianka o miejscowo艣ci pochodzi z 1360 roku kiedy stanowi艂a ona lenno rycerskie rodziny von Parlowów. W r臋kach tej rodziny wie艣 pozosta艂a do pierwszej po艂owy XVIII wieku. Nowym w艂a艣cicielem maj膮tku z艂o偶onego z dworu, folwarku i 3 zagród ch艂opskich zosta艂 Wilhelm Boguslaw von Mellin. W 1750 roku maj膮tek odziedziczy艂 Henning Chrystian von Mellin. W 1768 roku w艂a艣cicielem folwarku w drodze dziedziczenia zosta艂 jego syn Gotthild von Mellin. Po jego 艣mierci, maj膮tek odziedziczy艂y córki, które w 1804 roku sprzeda艂y go Christianowi Bolzowi. Od tego czasu nast膮pi艂 okres cz臋stej zmiany w艂a艣cicieli folwarku. W 1828 roku maj膮tek nale偶a艂 do Friedricha Mengdehla. Nast臋pnym w艂a艣cicielem by艂 Heinrich Dummstrey. W 1858 roku w艂a艣cicielem folwarku by艂 August Kunde. W 1870 roku jego maj膮tek obejmowa艂 822 morgi ziemi i 5 domów mieszkalnych. W 1892 roku folwark by艂 w艂asno艣ci膮 rodziny Gerberów. W latach 1914-1920 maj膮tek sta艂 si臋 w艂asno艣ci膮 Alexa Hilgendorffa. W 1928 roku folwark licz膮cy 262 ha ziemi nale偶a艂 do rodziny Neitzke. Po II wojnie 艣wiatowej na terenie folwarku funkcjonowa艂a Armia Czerwona. Nast臋pnie maj膮tek wszed艂 sk艂ad Pa艅stwowego Funduszu Ziemskiego. W latach 1950-1952 utworzono PGR który wszed艂 w sk艂ad KPGR Wrzosowo.

Wracamy na szlak i przechodzimy drog膮 betonow膮 przez ca艂膮 wie艣 w kierunku pó艂nocnym. Na ko艅cu drogi betonowej przechodzimy przez mostem i do艣膰 dobr膮 drog膮 gruntow膮 maszerujemy wzd艂u偶miedzy w kierunku ogródków dzia艂kowych. Przy du偶ej lipie 艂膮czymy sie ponownie z niebieskim szlakiem id膮cym ze Skarchowa.Oczywi艣cie obej艣cie troszk臋 wyd艂u偶a nam kilometrówk臋 naszego szlaku.

ODCINEK 6  - Kamie艅 Pomorski ul. Polna - Kamie艅 Pomorski ul. 呕ólci艅ska, d艂ugo艣膰 odcinka 5,94  (23,27) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1 (miejscowo nale偶y rower prowadzi膰). Nawierzchnia: asfalt, drogi rowerowe, chodniki, ulice brukowane.

Na ulicy Polnej przechodzimy na drug膮 stron臋 i skr臋camy w prawo, poruszaj膮c si臋; pieszo-chodnikiem, rowerem-ulic膮 asfaltow膮. Po chwili dochodzimy do przejazdu kolejowego, przechodzimy go i znajdujemy si臋 na ulicy Woli艅skiej. Pocz膮tkowo poboczem a nastepnie chodnikiem lub drog膮 rowerow膮 w臋drujemy ulic膮 Woli艅sk膮 w kierunku centrum Kamienia Pomorskiego. Na skrzy偶owaniu z ulic膮 Szczeci艅sk膮 poruszamy si臋 na wprost i po chwili pokonujemy ponownie tory kolejowe. W tym miejscu 艂膮czymy si臋 na chwil臋 z czarnym szlakiem pieszym "Do Królewskiego G艂azu" P-S-ZKA-129. Za torami skr臋camy od razu w l prawo i dochodzimy do dworca PKS i po chwili PKP, gdzie szlak czarny rozpoczyna swój bieg. Od tej chwili wchodzimy na Miejski Szlak Turystyczny po Kamieniu Pomorskim utworzony w 2013 roku na bazie naszego szlaku. Uwa偶aj膮c na oznakowanie za dworcem PKP skr臋camy w lewo w ulic臋 Jedno艣ci Narodowej (poruszamy si臋 lew膮 stron膮). Po doj艣ciu do skrzy偶owania przechodzimy przez przej艣cie dla pieszych obok baru na ul. Chrobrego, aby po chwili skr臋ci膰 w lewo w ulic臋 Rejtana. Na skrzy偶owaniu skr臋camy w prawo i ul. Solskiego dochodzimy do parku stanowego. Wparku polewej mijamy wie偶臋 ci艣nie艅 a po prawej zabytkowy ko艣ció艂 艢wi臋tego Miko艂aja. Za ko艣cio艂em wchodzimy na alej臋 parkow膮 kieruj膮c si臋 w prawo skos. Dochodzimy ni膮 do skrzy偶owania ulic Wysockiego i Bankowej. Idziemy na wprost mijaj膮c po prawej okaza艂y budynek s膮du rejonowego. Za skrzy偶owaniem z ulic Jagie艂艂y i Pocztowej idziemy kilkana艣cie metrów na wprost i skr臋camy w lewo w alej臋 utwardzon膮. Znajdujemy si臋 w艂a艣nie na wale ziemnym. Idziemy wzd艂u偶 dawnej fosy widz膮c za ni膮 mury obronne. Dochodzimy do styku ulic Basztowa i Kopernika. Na wprost jest zjazd do portu kamie艅skiego za艣 my skr臋camy w krótk膮 brukowan膮 drog臋 i przechodzimy przez Bram臋 Woli艅sk膮/Baszt臋 Piastowsk膮, w ktorej znajduje si臋 Muzeum Kamieni. Za bram膮 mijamy bar piwny i tu偶 za nim skr臋camy w lewo. Chodnikiem poruszamy si臋 wzd艂u偶 murów obronnych a偶 do umieszczonej w niej furty. Na wysoko艣ci schodów skr臋camy w lewo i po przej艣ciu furty znajdujemy si臋 ju偶 prawie w kamie艅skim porcie jachtowym. Skr臋camy w prawo i mijaj膮c po prawej katapult臋 i 艣redniowieczne machiny wojenne dochodzimy do mola. Skr臋camy w prawo i ulic膮 Ba艂tyck膮 dochodzimy do Starego Rynku. Przed okaza艂ym, zabytkowym ratuszem skr臋camy w lewo, mijamy ma艂y amfiteatr, hotel oraz restauracj臋 "Pod Muzami", umieszczon膮 w ryglowej kamienicy i wchodzimy w ulic臋 Gryfitów. Po doj艣ciu do niewielkiego placu skr臋camy w lewo i naszym oczom ukazuje si臋 troszk臋 zapomniany ko艣ció艂 Naj艣wi臋tszej Marii Panny. Przed ko艣cio艂em skr臋camy w lewo i po chwili w prawo aby przej艣ci przez bram臋 w budynkach. Ponownie roztacza si臋 piekny widok na Zalew Kamie艅ski. Schodami w murach obronnych schodzimy na dó艂 i przed udynkami portu jachtowego skr臋camy w prawo w ulic臋 Lipow膮. Dochodzimy do dawnego pola campingowego i mostu, Dawniej szlak przsechodzi艂 przez most, k膮pielisko miejskie do drogi na 呕ó艂cino. Jednak nie otrzymali艣my zgody do obecnego w艂a艣ciciela na przebieg szlaku t膮 drog膮. Dlatego te偶 skr臋camy w prawo i ulic膮 Klasztorn膮 dochodzimy do najwiekszej atrakcji Kamienia Pomorskiego, czyli siedziby biskupów diecezji szczeci艅sko-kamie艅skiej - konkatedry p.w. 艢wi臋tego Jana Chrzciciela z XIII wieku z unikatowym wiryda偶em. Tu偶 obok ro艣nie pomnik przyrody - D膮b Otton. Id膮c dalej g艂ówn膮 ulic膮 - Plac Katedralny mijamy skumulowane atrakcje turystyczne m.in Pa艂ac Biskupi z muzeum Historii Ziemii Kamie艅skiej. Nie mo偶na równie偶 pomin膮c pozosta艂ej zabytkowej zabudowy miasta w tym miejscu. A nocleg polecamy w zabytkowym neogotyckim gmachu szko艂y, w którym w okresie wakcyjnym mie艣ci si臋 Szkolne Schronisko M艂odzie偶owe.  Za schroniskiem na skrzy偶owaniu skr臋camy w lewo, w ulic臋 Mickiewicza, mijaj膮c miejsce wykopalisk. Na kolejnym skrzy偶owaniu skr臋cam yw prawo i ulic膮 Szpitaln膮 dochodzimy do kamie艅skich uzdrowisk. Za Zak艂adem Przyrodoleczniczym skr臋camy w lewo i alejk膮 parku dochodzimy do drogi wojewódzkiej nr 107 - ulicy Dziwnowskiej. W tym miejscu ko艅czymy trase Miejskiego Szlaku Turystycznego. Skr臋camy w lewo i kierujemy si臋 na Dziwnówek. Po przej艣ciu przez most na rzece 艢winiec, dochodzimy do skrzy偶owania i skr臋camy w lewo.

Zabytki i atrakcje Kamienia Pomorskiego:

Na terenie Kamienia Pomorskiego historyczny uk艂ad przestrzenny z okresu 艣redniowiecznej lokacji zniszczony w 1945 roku, zosta艂 w latach 60. XX wieku zabudowany wielopi臋trowymi blokami. Pomimo tego ca艂y obszar Starego Miasta zosta艂 wpisany do rejestru zabytków. Zespó艂 katedralny w Kamieniu zosta艂 zakwalifikowany jako pomnik historii. Miasto znajduje si臋 na szlaku zabytków sztuki roma艅skiej.

Osiedle Katedralne: 

  • konkatedra 艣w. Jana Chrzciciela – roma艅sko-gotycka bazylika, historyczna katedra diecezji pomorskiej, obecnie 艣wi膮tynia pe艂ni funkcje ko艣cio艂a parafialnego i konkatedry archidiecezji szczeci艅sko-kamie艅skiej,
  • pa艂ac biskupi – renesansowy budynek kurii biskupiej wzniesiony w XV wieku, gruntownie przebudowany w XVI wieku,
  • plebania katedralna – budynek kanonii wraz zabudowaniami gospodarczymi wzniesiony w XVIII wieku,
  • dom zakrystiana – wzniesiony w XIX wieku, obecnie dom mieszkalny,
  • dom dziekana – dworek wzniesiony w XVIII wieku, w latach 1722-1747 mieszka艂 w nim wynalazca butelki lejdejskiej Ewald von Kleist,       
  • kanonia – wzniesiona w XVIII wieku, obecnie dom mieszkalny,
  • kanonia – obecnie dom sióstr zakonnych, dom gminy protestanckiej – wzniesiony w 1934, obecnie dom ksi臋偶y emerytów,       
  • szko艂a – wzniesiona w latach 1907-1909, obecnie szko艂a podstawowa, 
  • dom zak艂adu panien – wzniesiony w latach 1691-1694, obecnie dom mieszkalny,
  • wirydarz katedralny – gotycki wirydarz katedralny z XIII wieku,
  • obwarowania katedralne – pozosta艂o艣ci murów osiedla katedralnego,

Stare Miasto: 

  • ko艣ció艂 Wniebowzi臋cia NMP – ko艣ció艂 barokowy z XVIII wieku, pierwotnie gotycki, wielokrotnie przebudowywany,
  • ratusz – gotycki ratusz miejski z trójarkadowym podcieniem od strony wschodniej i bogatym wystrojem elewacji,
  • gmach s膮du – budynek s膮du rejonowego i aresztu przy ul. Ko艣ciuszki,
  • kamienice – zabytkowe kamienice przy rynku i ul. Ko艣ciuszki, 
  • obwarowania miejskie – pozosta艂o艣ci murów miejskich,
  • Brama Woli艅ska – gotycka brama miejska z XIV wieku, obecnie siedziba Muzeum Kamieni,
  • Wie偶a Piastowska – gotycka baszta z XIV wieku przylegaj膮ca do bramy miejskiej, obecnie siedziba Muzeum Kamieni,
  • 呕alnik: cmentarzysko s艂owia艅skie z okresu przedchrze艣cija艅skiego, 
  • ko艣ció艂 艣w. Miko艂aja – ko艣ció艂 filialny z XIV wieku, rozbudowany w XVII wieku, pe艂ni艂 funkcj臋 艣wi膮tyni dla stanów, które nie mog艂y bra膰 udzia艂u w nabo偶e艅stwach w katedrze.

Pomniki:

  • Pomnik Poleg艂ych za Polsko艣膰 Tych Ziem, 
  • Pomnik Zwyci臋stwa, 
  • Pomnik Rybaka,
  • Obelisk Ewalda von Kleista,
  • Obelisk pami臋ci przedwojennej spo艂eczno艣ci 偶ydowskiej Kamienia Pomorskiego – g艂az ods艂oni臋ty 3 kwietnia 2008 roku,
  • Pomnik Stanis艂awa Staszica.

Imprezy cykliczne w Kamieniu Pomorskim:

  • Mi臋dzynarodowy Festiwal Muzyki Organowej i Kameralnej, organizowany od 1964 r., najstarsza tego typu impreza na Pomorzu Zachodnim
  • Festiwal Wspó艂czesnej Kultury Ludowej – dwudniowa impreza folklorystyczna odbywaj膮ca si臋 zazwyczaj na prze艂omie lipca i sierpnia na b艂oniach nad Zalewem Kamie艅skim
  • Dni Kultury Chrze艣cija艅skiej „Ottonalia” – cykl ró偶nego rodzaju koncertów, wystaw, odczytów oraz imprez rekreacyjnych. Impreza rokrocznie rozpoczyna si臋 24 czerwca dla upami臋tnienia misji chrystianizacyjnej 艣w. Ottona biskupa Bambergu, który w ten dzie艅 w roku 1124 przyby艂 do Kamienia Pomorskiego
  • Regaty na Zalewie Kamie艅skim – sztandarow膮 imprez膮 s膮 tu Eliminacje do Mistrzostwa 艢wiata i Europy w klasie Optimist
  • Bieg Niepodleg艂o艣ci – impreza organizowana od 1999 r. 11 listopada

To tylko cz臋艣膰 atrakcji miasta. Z ich pozosta艂o艣cia jak i histori膮 miasta zapoznacie si臋 na stronie Kamienia Pomorskiego i stronach muzeów.


ODCINEK 7 - Kamie艅 Pomorski ul. 呕ó艂ci艅ska - 呕ó艂cino, d艂ugo艣膰 odcinka 2,82 (26,09) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchnia: asfalt.

Na skrzy偶owaniu skr臋camy w lewo i najbardziej odbijaj膮c膮 drog膮 (ul. 呕ó艂ci艅ska) kierujemy si臋 asfaltemw kierunku wsi 呕ó艂cino. Po drodze mijamy wjazd do dawnego o艣rodka campingowego i k膮pieliska nad Zalewem Kamie艅skim. W艂a艣nie tutaj wyjdziemy, gdy skusimy si臋 przejs膰 mostem nad zatok膮 u uj艣cia 艢wi艅ca a nastepnie 艣cie偶kami, drog膮 le艣n膮 i asfaltow膮 z Kamienia Pomorskiego. Dochodzimy do 呕ó艂cina, gdzie droga przechodzi w betonow膮.

ODCINEK 8 - 呕ó艂cino - Wrzosowo, d艂ugo艣膰 odcinka 4,20 (30,11) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchnia: droga utwardzona i betonowa. We wsi Wrzosow bruk.

Po wej艣ciu do wsi skr臋camy w prawo i po chwili w lewo. Wychodzimy w kirunku pó艂nocnym z wsi. 艁agodnie skr臋caj膮c w prawo, polami i 艂膮kami droga betonow膮 a nastepnie utardzon膮 dochodzimy do lasu. Tutaj krótki lesny odcinek. Za lasem skr臋camy w prawo i w臋drujemy wzd艂u偶 brzegu Zatoki Wrzosowskiej. Po drodze naprawd臋 艂膮dne widoki na Zalew Kamie艅ski i Zatok臋 Wrzosowsk膮 a kilka metrów od naszejdrogi ma艂e, piaszczyste pla偶yczki, które na pewno b臋d膮 s艂u偶y艂y w sezonie letnim odpoczynkowi czy obserwacjom zachody s艂o艅ca nocuj膮cym we Wrzosowie. Kierujemy si臋 za znakami do Wrzosowa. Droga utwardzona przechodziw brukowan膮 iskr臋camy w prawo. Dochodzimy do drogi wojewódzkiej 107.We Wrzosowie warto zrobi膰 sezonowy punkt wypadowy nad morze. Posiada ono dobr膮 baze noclegow膮.

Za www.aktywnawies.republika.pl -
Pierwsze 艣wiadectwa obecno艣ci grup ludzkich na terenie Wrzosowa i okolic pochodz膮 z m艂odszej epoki kamienia. Przy drodze do Kamienia znajdowa艂o si臋 cmentarzysko megalityczne ( wspomniane ju偶 w roku 1779 i przed 1830) – niestety nie zachowa艂o si臋. W 1827 roku przy kopaniu kamieni natrafiono na pó艂noc od wioski na cmentarzysko kurhanowe- w obstawie kamiennej mia艂o si臋 znajdowa膰 9-10 naczy艅 glinianych, brzytwa br膮zowa i pier艣cionek z br膮zu. W W 1843 roku znaleziono przypadkowo skarb br膮zowy zawieraj膮cy pi臋膰 bransolet. W drugiej po艂owie XIX wieku na terenie wioski odkryto przypadkowo pi臋膰 siekierek krzemiennych, sierp krzemienny, fragment grotu oszczepu, toporek z zielonego kamienia prawdopodobnie kultury pucharów lejkowatych. W ko艅cu marca 1930 roku podczas orki odkryto cmentarzysko z wczesnej epoki 偶elaza. Przebadane ono zosta艂o przez w艂a艣ciciela wsi H. Puttkamera. Zosta艂y odkryte trzy kr臋gi kamienne w których znajdowa艂y si臋 spalone ko艣ci i popió艂. Odkrycia te 艣wiadcz膮 o tym, 偶e okolice Wrzosowa mog艂y by膰 zasiedlone ju偶 5 tysi臋cy lat temu. Pierwsze wzmianki o Wrzosowie pochodz膮 z 1321 roku - wioska nosi nazw臋 „Vristowe”. W pobli偶u wioski natrafiono na cmentarzysko szkieletowe z X- XII wiekuznaleziono w grobie m.in. trzy no偶e 偶elazne, prz臋艣lik gliniany. Na pocz膮tku XX wieku znaleziono grzebie艅 rogowy zdobiony kó艂kami koncentrycznymi z X- XIII wieku. Na po艂udnie od wioski znajdowa艂o si臋 prawdopodobnie sto偶kowate grodzisko otoczone bagnami z X- XIII wieku. Grodzisko owalne o rozmiarach 60 x 110 metrów. Podczas bada艅 powierzchniowych prowadzonych w 1960 roku natrafiono w pobli偶u wioski na cztery osady i jedno sio艂o. W 1388 roku na terenie wsi jest ju偶 ko艣ció艂 (z tego okresu pochodzi艂a p艂yta grobowa nale偶膮cej do Franza von Demera i jego 偶ony). W 1591 roku cie艣la Claus Mase z Wolina przeprowadzi艂 restauracje wie偶y ko艣cielnej. W 1594 roku w wiosce znajduje si臋 wiatrak m艂y艅ski. W 1693 roku 偶ona i szwagierka pastora zosta艂y pos膮dzone o czary i nast臋pnie spalone w pobli偶u wioski na górze zwanej „lange Berg” lub „Galgenberg” (na wzgórzu tym palono wszystkie czarownice s膮dzone przez kapitu艂臋 kamie艅sk膮. Wzgórze nie zachowa艂o si臋 - zosta艂o zniwelowane ju偶 w XIX wieku, po wojnie by艂a tam równie偶 偶wirownia). W 1818 roku wykonano plan wioski z zaznaczonym ko艣cio艂em, folwarkiem i gospodarstwami. W 1840 roku we wiosce by艂 po偶ar, który poch艂on膮艂 wi臋kszo艣膰 budynków w tym ko艣ció艂 (w ko艣ciele zosta艂 spalony m.in. Anio艂 Chrzcielny z ko艅ca XVII wieku wykonany przez Martina Edelbeera z Ko艂obrzegu). W 1870 roku we Wrzosowie 偶y艂o 425 mieszka艅ców. Ostatnim w艂a艣cicielem dworu by艂 Bogislaw von Puttkamer.

Co warto zwiedzi膰 ?
Dwór zbudowany przez Joachima Jürgena von Puttkamera w 1740 roku, przebudowany po po偶arze w 1820 roku. Niestety zosta艂 kompletnie zniszczony w latach 90- tych XX wieku. Obecnie s膮 to ruiny, pomimo 偶e obiekt jest wpisany do rejestru wojewódzkiego konserwatora zabytków. Zachowa艂y si臋 budynki folwarczne - jednak nie zabezpieczone równie偶 ulegaj膮 zniszczeniu ( na 艣cianie szczytowej stajni znajduje si臋 p艂askorze藕ba z g艂ow膮 konia ).W ewidencji konserwatorskiej znajduje si臋 równie偶 park dworski, spichlerz z zespo艂u folwarcznego i kilka budynków mieszkalnych. W centrum wioski sta艂 do ko艅ca II wojny 艣wiatowej ko艣ció艂- niestety zosta艂 on zniszczony w trakcie dzia艂a艅 wojennych ( w marcu 1945 roku). Obiekty zabytkowe z ko艣cio艂a zagin臋艂y ( oprócz gotyckiej chrzcielnicy, która zosta艂a przewieziony w 1928 roku do Szczecina i obecnie znajduje si臋 w zbiorach Muzeum Narodowego). Na cmentarzu niemieckim znajduje si臋 monumentalny krzy偶 posadowiony na g艂azie narzutowym z widocznymi wyrytymi nazwiskami zmar艂ych „Eberhard von Puttkamer 1864- 1932, Margarete von Puttkamer .....- 1938”. Na cmentarzyku znajduje si臋 równie偶 kamienne epitafium po艣wi臋cone pami臋ci Georga Schrödera, który poleg艂 27 czerwca 1916 roku w s艂ynnej bitwie pod Verdun.

ODCINEK 9 - Wrzosowo - Dziwnówek, d艂ugo艣膰 odcinka 2,31 (32,42) km. Skala trudno艣ci; piesza 1, nordic walking 1, rower 1. Nawierzchnia: asfalt, ci膮g pieszo-rowerowy.

Na skrzy偶owaniu z drog膮 wojewódzk膮 skr臋camy w lewo aby chodniekiem lub droga rowerow膮 dotrze膰 do ronda. Na rondzie kierujemy si臋 na Dziwnówek. Za rondem poruszamy si臋 ci膮giem pieszo-rowerowym poprawej stronie drogi. Mijamy po drodze Park Dinozaurów i docieramy do granic gmin Kamie艅 Pomorski/Dziwnów (31,18km). Pozosta艂 nam ju偶 ma艂y fragment szlaku i docieramy do ronda w Dziwnówki. Kierujemy si臋 na wprost aby po chwili skierowa膰 si臋 na niewielki parking po prawej stronie. Obok sklepu spo偶ywczego na skrzy偶owaniu ulic Kamie艅skiej i Wolno艣ci nasz szlak ko艅czy/rozpoczyna swój bieg. Znajduje si臋 tutaj w臋ze艂 szlaków; rowerowy R-10 i pieszy E-9. W kierunku zachodnim dotrzemy nimi do 艢winouj艣cia a wschodnim do Ko艂obrzegu i jeszcze dalej.

PODSUMOWANIE.

  • Szlak noznakowany na obydwa kierunki jego pokonywania.
  • Oznaczenie szlaku na terenie gminy Kamie艅 Pomorski, w 2013 roku okre艣lamy jako bardzo dobre.
  • Oprócz odcinka 5 (Skarchowo-Kamie艅 Pomorski), szlak mo偶na pokona膰 zarówno samochodem, rowerem jak i z zastosowaniem nordic walking. Drogi w dobrym stanie. Ocena ogólna szlaku jako 艂atwy z miescowymi utrudnieniami.

SKALA TRUDNO艢膯I PIESZA – 1
SKALA TRUDNO艢CI ROWER – 1
SKALA  TRUDNO艢CI NORDIC WALKING - 1

1 – 艂atwy bez utrudnie艅
2 – z miejscowymi utrudnieniami
3 – o utrudnionym przej艣ciu/przeje藕dzie

OPIS DANYCH TECHNICZNYCH SZLAKU WG. GOOGLE MAPS:

  1. D艂ugo艣膰 szlaku 32,42 km
  2. 艁膮czna wysoko艣膰 podej艣膰 na trasie oko艂o 168 metrów na odcinku 16,72 km (53%)
  3. 艁膮czna ilo艣膰 zej艣膰 na trasie oko艂o 164 metrów na odcinku 14,80 km (47%)
  4. Wysoko艣膰 wzgl臋dna minimalna oko艂o -3 metry
  5. Wysoko艣膰 wzgl臋dna maksymalna oko艂o 12 metrów
  6. Wysoko艣膰 wzgl臋dna 艣rednia oko艂o 2 metrów

ZDJ臉CIA NA NASZYM FANPAGE-U

Komentarze

Pole ten artyku

Podziel si z innymi: Facebook Google Reddit Tweet This Yahoo
URL:
BBcode:
HTML:
Facebook - Lubi To:


Komentarze
Brak komentarzy. Mo縠 czas doda sw骿?
Dodaj komentarz
Zaloguj si, aby m骳 doda komentarz.
Oceny
Tylko zarejestrowani u縴tkownicy mog ocenia zawarto舵 strony
Zaloguj si , 縠by m骳 zag硂sowa.

Brak ocen. Mo縠 czas doda swoj?
BIBLIOGRAFIA I 殴R脫D艁A

Przygotowuj膮c opisy szlak贸w, schematy oraz artyku艂y oparli艣my si臋 na nast臋puj膮cych materia艂ach i 藕r贸d艂ach:

  1. Wolna Encyklopedia "WIKIPEDIA" na podstawie licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  2. Darmowa Mapa Polski dla GPS GARMIN - UMP-pcPl - www.ump.waw.pl, na podstawie licencji Creative CommonsUznanie autorstwa na tych samych warunkach 2.0 (CC-BY-SA 2.0). Szczeg贸艂y.
  3. Wolna Wikimapa 艢wiata "OpenStreetMap" na podstawie licencji Open Data Commons Open Database License: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  4. Darmowa Mapa Polski dla GPS GARMIN - UMP-pcPl - www.ump.waw.pl, na podstawie licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  5. Opracowania informacyjne i promocyjne oraz strony internetowe gmin Wojew贸dztwa Zachodniopomorskiego
  6. Mapy wydawnictwa turystycznego "Plan" - "Wyspa Wolin", "Pobrze偶e Ba艂tyku" oraz inne mapy rejonu Pomorza Zachodniego i 艢rodkowego
  7. Mapy wydawnictwa "Expressmap" Polska - "Okolice Szczecina", "Okolice Ko艂obrzegu" w skali 1:50 000
  8. Mapy wydawnictwa "EKOMAP" w 艢widwinie - www.ekomap.pl
  9. Strona Pani Beaty Zbonikowskiej "Architektura Pomorza - www.westernpomerania.com.pl/
  10. Opracowania w艂asne, 艣lady GPS, zdj臋cia, inwentaryzacja szlak贸w i miejscowo艣ci.
Je艣li znalaz艂e艣 swoje zdj臋cie, opracowanie itp.. a nie wyra偶asz zgody na jego publikacj臋, lub chcesz umie艣ci膰 j膮 w stopce redakcyjnej lub w konkretnym artykule, poinformuj nas niezw艂ocznie poprzez zak艂adk臋 - kontakt.
O ADMINISTRATORZE SERWISU
Table 'wiking_szlaki.fusion_sitemapxml' doesn't existTable 'wiking_szlaki.fusion_sitemapxml_customlinks' doesn't exist