Przet硊macz stron

Nawigacja
OFERTA ZNAKARSKA
TURYSTYKA = SZLAKI ?
KONCEPCJA SZLAKU
PROJEKT SZLAKU
UZGODNIENIA
OZNAKOWANIE
INFORMACJA
CENNIK PRAC
REALIZACJE
NASZA KADRA

NASZ SERWIS
NASZA ODZNAKA
WYSZUKIWARKA
Regulamin serwisu
Historia i misja
O Autorach
Do艂膮cz do nas
Partnerzy i wsparcie
Darowizna
Kontakt z serwisem
Dane teleadresowe
Turystyczne linki

NASZE SZLAKI
OG脫LNY SPIS SZLAK脫W
FORUM DYSKUSYJNE
Pobieralnia plik贸w
Galeria zdj臋膰
Oznaczenia szlak贸w
Co to jest szlak
Historia szlak贸w

SZLAKI PIESZE
Szlaki piesze krajowe
Szlaki nordic walking
Szlaki spacerowe
Szlaki tematyczne
Szlaki miejskie

SZLAKI ROWEROWE
Szlaki krajowe
Inne szlaki

MI臉DZYNARODOWE
Szlaki piesze
Szlaki rowerowe
Droga 艢w Jakuba
Inne

INNE SZLAKI I TRASY
Szlaki wodne
Szlaki konne
Trasy rowerowy
Trasy motorowe
Trasy biegowe
Trasy narciarskie
Trasy rekreacyjne

ARTYKU艁Y TURYSTYCZNE
Ciekawe obiekty
Nasze wyprawy
Inne
Informacja Turystyczna
ZACHODNIOPOMORSKIE



Najlepsze mapy GPS do Garmin贸w

Ostatnie artyku硑
ODZNAKA TURYSTYCZNA ...
P-N-ZGL-130, niebies...
R-N-ZSW/ZKA-013 nieb...
P-N-ZSW/ZKA-108 (PTT...
P-S-ZKA-129, czarny ...
Logowanie
Nazwa u縴tkownika

Has硂



Nie mo縠sz si zalogowa?
Popro o nowe has硂
Aktualnie online
Go禼i online: 1

U縴tkownik體 online: 0

1cznie u縴tkownik體: 219
Najnowszy u縴tkownik: Andrzejpa
Polecane
INTERNETOWY SKLEP TURYSTYCZNY

Szukasz sprz臋tu turystycznego w dobrej cenie ? Zapraszamy do naszej Sk艂adnicy Turystycznej. W ofercie wszystko co potrzebne na wypad, biwak, wycieczk臋 .... Oferujemy sprz臋t renomowanych marek outdoor-owych od sprz臋tu kuchennego, poprzez biwakowy, po liofilizaty. Sprzedajemy mi臋dzy innymi nast臋puj膮ce marki; Optimus, Rockland, GSIOUTDOOR, Moraknive, Meteor, Campingaz i inne.

Sklep turystyczny "Sk艂adnicaTurystyczna.pl"


UWAGA - NOWA STRONA SZLAK脫W - WWW.WEDRUJZNAMI.PL.

W臋druj z Nami - Serwis Szlak贸w Turystycznych i sklep turystyczny

Niniejsza strona jest stron膮 archiwaln膮. Ca艂o艣膰 danych przeniesiono na now膮 stron臋 szlak贸w. Przygotowa艂em r贸wnie偶 map臋 on-line ze szlakami i obiektami, kt贸ra jest ca艂y czas rozwijana - www.SzlakiTurystyczne.eu


Nawigacja
Artyku硑 » Inne artyku艂y » Opis krajoznawczy zielonego szlaku turystycznego "Stepnicko-Rokickiego" ZP-1007-z
Opis krajoznawczy zielonego szlaku turystycznego "Stepnicko-Rokickiego" ZP-1007-z

OPIS SZLAKU

na podstawie www.golczewo.pl, www.wolin.pl, www.stepnica.pl, Wikipedia.Pl oraz opracowa艅 w艂asnych.

Szlak ma charakter liniowy. Na trasie spotykamy szlaki; piesze 偶óty ZP-1011 "Dolin膮 Niemicy", czerwony ZP-1012 przez "Las Golczewski" oraz rowerowy zielony - Miejski Szlak Golczewski na terenach gminy Golczewo i Przybiernów. Na sporej d艂ugo艣ci pokrywa si臋 ze Mi臋dzynarodowym Szlakiem Rowerowym R-66 "Dooko艂a Zalewu Szczeci艅skiego" (szlak praktycznie nieoznakowany).  Na terenie gminy Wolin, spotykamy si臋 ze szlakami pieszymi i rowerowymi. S膮 to niebieski pieszy 艢winouj艣cie - Dziwnówek w Wolinie i Gogolicach, 偶ó艂ty pieszy "Szlak Woli艅ski" w Wolinie oraz niebieski rowerowy Wolin - 艢winouj艣cie stanowi膮cy cz臋艣膰 szlaku R-66. Mo偶emy równie偶 pojecha膰 lokalnym zielonym szlakiem rowerowym do Wise艂ki.  Pozwala to na odpowiednie zaplanowanie d艂u偶szej w臋drówki.

Golczewo - miasto znajduje si臋 w pó艂nocno-zachodniej cz臋艣ci woj. zachodniopomorskiego. Golczewo jest po艂o偶one w po艂udniowo-zachodniej cz臋艣ci Równiny Gryfickiej. W granicach administracyjnych miasta znajduj膮 si臋 dwa wi臋ksze zbiorniki wodne: Jezioro Okonie i Jezioro Szczucze, przez które przep艂ywa rzeka Niemica. G艂ówna zabudowa Golczewa mie艣ci si臋 na wschodnich brzegach obu jezior. Cz臋艣ciami miasta s膮: Golczewko, Golczewo-M艂yn i Rybaki. Uk艂ad miejski tworz膮 29 ulice i 2 osiedla mieszkalne. Przy skrzy偶owaniu ulic Jedno艣ci Narodowej, Witosa i Zwyci臋stwa znajduje si臋 XVI-wieczny ko艣ció艂 pw. 艣w. Andrzeja Boboli. Tutejsza parafia jest siedzib膮 dekanatu. Przy wyje藕dzie z Golczewa w kierunku Przybiernowa stoi wysoka na 33 m baszta - pozosta艂o艣膰 po zamku biskupów kamie艅skich, z prze艂omu XIII/XIV w. Znajduje si臋 na niej punkt widokowy, z którego roztacza si臋 widok na Jezioro Szczucze i Jezioro Okonie oraz okolice Golczewa. Symbolem Golczewa jest 偶abka.

W Golczewie ro艣nie 5 drzew uznanych za pomniki przyrody. Na ogródkach dzia艂kowych przy ul. Miodowej (dzia艂ka nr 393) rosn膮 4 buki czerwone o obwodach od 347 cm do 356 cm. Na cmentarzu niemieckim na dzia艂ce nr 199 ro艣nie brzoza brodawkowata o obwodzie 478 cm. Kompleksy przyrodnicze to:

K艂臋by - (Klemmen), wie艣 z metryk膮 艣redniowieczn膮. Na uwag臋 zas艂uguje dobrze zachowana ruina wiatraka holenderskiego z 1865 roku. Jest on zabytkiem budownictwa przemys艂owego. Zbudowany jest z  ceg艂y ceramicznej (艣ciany) za艣 fundamenty i cokó艂  z ciosów kamiennych

Buk Kamie艅ski - ma艂a wie艣 (tylko 34 mieszka艅ców – dane ze stycznia 2007) znajduje si臋 w powiecie goleniowskim w gminie Przybiernów, w pobli偶u puszczy Goleniowskiej, 80 km od Szczecina. Buk po艂o偶ony jest z dala od ruchliwych tras. Zespó艂 pa艂acowo-parkowy w Buku znajduje si臋 w pó艂nocnej cz臋艣ci wsi, po zachodniej stronie drogi i zajmuje powierzchni臋 8,5 ha (powierzchnia wód wynosi 0,01 ha). Za艂o偶enie jest wpisane do rejestru zabytków województwa zachodniopomorskiego (nr rejestru 35 i 1260/94). Pa艂ac oraz po艂膮czony z nim wspó艂czesny budynek hotelowy s膮 w艂asno艣ci膮 Ksi膮偶nicy Pomorskiej im. Stanis艂awa Staszica w Szczecinie. We wsi znajdziemy równie偶 stary i zniszczony cmentarz ewangelicki.

Du偶ym walorem parku jest 41 okazów drzew o cechach pomników przyrody oraz ciekawe ukszta艂towanie terenu. W parku wyst臋puj膮 g艂ównie drzewa rodzimego pochodzenia: stare d臋by, buki, lipy i 艣wierki oraz graby tworz膮ce aleje. Bardzo ciekawy uk艂ad drzew mo偶na zaobserwowa膰 w 艣rodkowej cz臋艣ci parku; grupa o艣miu lip tworzy tam kr膮g o 艣rednicy 16 m. Wi臋cej o pa艂acu i parku.

Czarnog艂owy - wie艣 w gminie Przybiernów (powiat kamie艅ski). We wsi na jej zachodnim kra艅cu mo偶emy podziwiac ruiny wiatraka z XIX wieku. W wschodniej cz臋艣ci 艂adne jezioro, które powsta艂o na terenach kopalni odkrywkowej. Nad jeziorem k膮pielisko, miejsce odpoczynku i biwakowania. Nad jeziorem bardzo cz臋sto odbywaj膮 si臋 zawody w臋dkarskie jak i jest jednym z ciekawszych miejsc do nurkowania. Dooko艂a jeziora prowadzi 艣cie偶ka dydaktyczno - spacerowa.

Rokita (niem. Rackitt, Kreis Cammin) – osada w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów, 4 km na wschód od Przybiernowa. Do 1945 roku nosi艂a niemieck膮 nazw臋 Rackitt. Wie艣 ulicówka, o lu藕nej zabudowie. W naturalistycznym parku eklektyczny pa艂ac z pocz膮tku XX w. (obecnie siedziba nadle艣nictwa). Do pa艂acu prowadzi aleja lipowa. Na fasadach ryzality zwie艅czone tympanonami, nad wej艣ciem herb. Nadle艣nictwo Rokita gospodaruje na terenie 20 262 ha, w tym powierzchnia le艣na stanowi 18,9 tys. ha. Nadle艣nictwo obejmuje swym zasi臋giem 9 gmin województwa zachodniopomorskiego: Przybiernów, Golczewo, Wolin, Kamie艅 Pomorski, Nowogard, P艂oty, Stepnica, 艢wierzno.

Rezerwat przyrody "Cisy Rokickie im. prof. Stanis艂awa Króla" - le艣ny, o powierzchni 17,4 ha, utworzony 15 lutego 1988, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów, 3 km na po艂udnie-po艂udniowy wschód od Rokity, 4,5 km na po艂udniowy wschód od Przybiernowa, po zachodniej stronie linii kolejowej Szczecin-艢winouj艣cie.  Rezerwat po艂o偶ony w Puszczy Goleniowskiej, w siedlisku d膮browy acidofilnej Betulo pendulae-Quercetum roboris.Celem ochrony jest zachowanie najliczniejszej w Polsce populacji cisa pospolitego (Taxus baccata - ponad 5000 okazów) odnawiaj膮cej si臋 dynamicznie udanymi obsiewami naturalnymi oraz ochrona stanowisk innych gatunków ro艣lin chronionych, zw艂aszcza wiciokrzewu pomorskiego (Lonicera peridyneum) i 艣nie偶yczki przebi艣niegu (Galanthus nivalis). Nadzór: Nadle艣nictwo Rokita

艁o藕nica (do 1945 niem. Kantreck, dawn. Marianowo, 艁o偶nica) - wie艣 w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów. W latach 1945-54 siedziba gminy 艁o偶nica. Po艂o偶ona na skrzy偶owaniu linii kolejowej Szczecin-艢winouj艣cie z drog膮 Babigoszcz-Trzechel w odleg艂o艣ci 5 km na wschód od Babigoszczy. Otoczona lasami Puszczy Goleniowskiej i przeci臋ta rzeczk膮 Gowienic膮. W miejscowo艣ci znajduje si臋 przystanek kolejowy 艁o偶nica le偶膮cy na linii kolejowej nr 401 Szczecin D膮bie - 艢winouj艣cie Port. Wie艣 nale偶a艂a niegdy艣 do biskupów kamie艅skich i kapitu艂y kamie艅skiej. W 艣rodku wsi znajduje si臋 jeden z najwi臋kszych w województwie zachodniopomorskim ko艣cio艂ów zbudowanych technik膮 ryglow膮. Wzniesiony zosta艂 w XVIII w. (w pi艣miennictwie spotyka si臋 dwie daty: 1722 lub 1772). Jego fundatorem by艂 proboszcz katedry kamie艅skiej Bogus艂aw Henning von Köller. W XIX w. dobudowano kaplic臋 grobow膮 - u偶ytkowan膮 obecnie jako zakrystia. Wie偶a 艣wi膮tyni - trójkondygnacyjna, w臋偶sza od korpusu nawowego, równie偶 ryglowa. Z wyposa偶enia zachowa艂a si臋 barokowa ambona oraz empora chórowa z prospektem organowym z XVIII w. W po艂udniowej cz臋艣ci wsi znajduj膮 si臋 ruiny jednopi臋trowego pa艂acu z XVIII wieku, przebudowanego w XIX w. Na prze艂omie XIX i XX w. budowla wzbogaci艂a si臋 o jednokondygnacyjne skrzyd艂o zachodnie. Pa艂ac s膮siaduje z zaniedbanym parkiem podworskim z aleja akacjow膮.

Dzisna – (niem. Dischenhagen) wie艣 so艂ecka w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów, nad Gowienic膮. We wsi znajduje si臋 ko艣ció艂 konstrukcji ryglowej z 1600 r. kilka ciekawych budynków oraz stary i zniszczony cmentarz poniemiecki.

Babigoszcz (niem. Hammer ) – wie艣 w Polsce, po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Przybiernów; przy drodze krajowej nr 3, nad Gowienic膮. W latach 1975-1998 miejscowo艣膰 administracyjnie nale偶a艂a do województwa szczeci艅skiego. We wsi znajduje si臋 o艣rodek Monar funkcjonuj膮cy od 1990 roku. Przez Babigoszcz przebiegala kolej w膮skotorowa z Gryfic do Stepnicy, zamkni臋ta dla ruchu pasa偶erskiego w 1977 r., a w 1996 roku równie偶 dla towarowego. Obecnie tory s膮 rozebrane. Przez wie艣 p艂ynie rzeka Gowienica,która ma swoje uj艣cie w Zalewie Szczecinskim. Nad rzek膮 pozosta艂o艣c m艂ynai spichlerz w zabudowie szachulcowej. Obok znajduje si臋 艂adny budynek,w którym mie艣ci si臋 zajazd "Stary M艂yn". Podczas pomiaru (2010 rok) niestety ju偶 nieczynny.

Widzie艅sko (niem. Hohenbrück, cz臋sto nazywane równie偶 Widze艅sko) – wie艣 so艂ecka w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w po艂udniowo-wschodniej cz臋艣ci gminy Stepnica.  Widze艅sko znajduje si臋 na Równinie Goleniowskiej, w艣ród lasów Puszczy Goleniowskiej, nad rz. Gowienica, ok. 8 km na wschód od Stepnicy, przy drodze 艂膮cz膮cej Zielonczyn z drog膮 krajow膮 nr 3 oraz nieczynnej linii kolejowej 艂膮cz膮cej Stepnic臋 z 艁o偶nic膮, obecnie ok. 170 mieszka艅ców. Wie艣 zosta艂a za艂o偶ona w 艣redniowieczu jako niewielki przysió艂ek nad rzek膮. Pierwsza pisana wzmianka pochodzi z roku 1321. W tych czasach znajdowa艂 si臋 tutaj m艂yn wodny oraz most na Gowienicy (st膮d w nazwie s艂owo brück niem. Brücke-most). Od 1594 w艂asno艣膰 pa艅stwa, zarz膮dzany przez urz膮d w Wolinie. Od 1668 m艂yn i tartak przesz艂y w prywatne r臋ce, w XVIII wieku powsta艂a le艣niczówka oraz kolejne budynki przemys艂owe. W XIX wieku wie艣 mia艂a kszta艂t nieregularnej ulicówki z dobrze rozwini臋t膮 sieci膮 dróg. W 1925 wiele budynków sp艂on臋艂o w po偶arze. Trzy lata pó藕niej Widzie艅sko liczy艂o ok. 180 mieszka艅ców. W 1939 roku by艂o nazywane przysió艂kiem.

Dzisiaj wie艣 zachowa艂a charakter ulicówki, jest z ka偶dej strony szczelnie otoczona iglastymi lasami Puszczy Goleniowskiej. W pó艂nocnej cz臋艣ci wsi wyst臋puje zwarta zabudowa mieszkalna. S膮 to budynki w wi臋kszo艣ci pochodz膮ce z XIX i XX wieku, w du偶ej cz臋艣ci ryglowe, o du偶ej warto艣ci kulturowej i estetycznej. Po艣rodku wsi, nad Gowienic膮 stoi najcenniejszy zabytek: ryglowa le艣niczówka z 1829 roku, obecnie przeznaczona na Dom Pracy Twórczej. Z krajobrazu znikn膮艂 m艂yn, zachowa艂a si臋 jednak wzienisiona w latach 20. XX wieku murowana szko艂a (obecnie dom mieszkalny). Widzie艅sko ma charakter wsi wypoczynkowej. Nad rzek膮 znajduje si臋 pla偶a, planuje si臋 postawienie w tym miejscu zje偶d偶alni wodnej. W rzece wyst臋puje wiele gatunków ryb, co przyci膮ga w臋dkarzy. Gowienica jest równie偶 szlakiem kajakowym, jednak w dó艂 od Widzie艅ska jest to rzeka dzika i nieprzystosowana do sp艂ywów. Na niewielkim le艣nym parkingu w po艂udniowej cz臋艣ci wsi stoi pomnik. Okoliczne lasy to tereny bardzo ciekawe pod wzgl臋dem przyrodniczym, pe艂ne grzybów i jagód, jak równie偶 atrakcyjne dla turystów wybieraj膮cych si臋 w las pieszo czy rowerem.

Góra Zielonczyn - na po艂udnie od Zielonczyna wznosi si臋 góra z Wie偶膮 o wysoko艣ci ponad 45 m n.p.m. Jeszcze w latach dziewi臋膰dziesi膮tych XX wieku sta艂a na niej drewniana poniemiecka wie偶a widokowa wznosz膮ca si臋 ponad szczyty drzew, jednak ze wzgl臋du na z艂y stan techniczny zosta艂a ona rozebrana. Ze szczytu góry rozpo艣ciera si臋 panorama gminy Stepnica oraz Zalewu Szczeci艅skiego.

Stepnica - Informacje o miejscowo艣ci znajdziecie na stronie g艂ównej gminy - www.stepnica.pl oraz w wikipedii.

Stepniczka (do 1945 niem. Klein Stepnitz) - wie艣 so艂ecka w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Stepnica. Nad Zalewem Szczeci艅skim, w Dolinie Dolnej Odry, s膮siaduje bezpo艣rednio ze Stepnic膮, przy drogach prowadz膮cych do Wolina i Czarnocina, nad rzek膮 Gowienic膮, obecnie 225 mieszka艅ców. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1291. Wtedy ksi膮偶臋ta pomorscy, w tym Barnim I nadali cz臋艣膰 wsi joannici Gerhardowi. W 1299 Bogus艂aw IV potwierdzi艂 darowizn臋 przekazan膮 zakonnikom z Wolina. Od 1361 ca艂a wie艣 by艂a w艂asno艣ci膮 joannitów. Po reformacji w艂膮czona do posiad艂o艣ci ksi膮偶膮t, nast臋pnie sta艂a si臋 w艂asno艣ci膮 pa艅stwa. W XVIII wieku powsta艂 tutaj ko艣ció艂 ryglowy. W XIX wieku wie艣 mia艂a kszta艂t wielodro偶nicy. Znajdowa艂y si臋 tutaj ko艣ció艂, cmentarz, m艂yn oraz kilka zagród ch艂opskich. 艢wi膮tynia zosta艂a zniszczona po 1945 roku. W latach 1975-1998 miejscowo艣膰 po艂o偶ona by艂a w województwie szczeci艅skim. Obecnie wie艣 mocno zwi膮zana ze Stepnic膮.

Obecna zabudowa wsi pochodzi z g艂ównie z czasów polskich. Znajduje si臋 tutaj jednak kilka zagród z XIX-XX wieku, wszystkie murowane. Ko艣ció艂 zosta艂 zburzony, pozosta艂y jedynie szcz膮tki ewangelickiego cmentarza, kamienny obelisk i stare d臋by otaczaj膮ce teren dawnej 艣wi膮tyni. Najwa偶niejszym zabytkiem wsi jest zbudowany w 1889 roku budynek mleczarni. We wsi znajduj膮 si臋 ogródki dzia艂kowe. Stepniczka nie wykorzystuje w pe艂ni swojego po艂o偶enia nad wod膮. Jest to jednak miejsce spokojne, a idealnym miejscem do spokojnego wypoczynku jest pla偶a.

G膮sierzyno (do 1945 niem. Ganserin) – wie艣 so艂ecka w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Stepnica, nad Roztok膮 Odrza艅sk膮, w Dolinie Dolnej Odry (tereny podmok艂e, 艂膮kowe), przy drodze 艂膮cz膮cej Stepnic臋 z Czarnocinem. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z epoki 艣redniowiecza, z 1291, kiedy to ksi膮偶臋ta pomorscy przekazali cz臋艣膰 wsi joannitom z Goleniowa. W ko艅cu XIII wieku Friedrich von Hindenbroch odda艂 cz臋艣膰 wsi cysterkom i klaryskom z Wolina, które od 1361 przej臋艂y ca艂y obszar G膮sierzyna. Po reformacji na Pomorzu w roku 1534 wie艣 zosta艂a zsekularyzowana i w艂膮czona do posiad艂o艣ci ksi膮偶臋cej. G膮sierzyno powsta艂o jako wie艣 o za艂o偶eniu ulicowo-placowym, jednak ci膮g艂y rozwój i przy艂膮czenie si臋 dwóch szeregówek spowodowa艂o rozróst wsi i przekszta艂cenie si臋 jej w wielodro偶nic臋, zbli偶on膮 do widlicy. W XVI wieku zbudowano tutaj ko艣ció艂, za艣 dwa wieki pó藕niej, po wykarczowaniu cz臋艣ci lasu powsta艂a nowa kolonia po艂udniowa. W 1870 roku G膮sierzyno liczy艂o sobie ok. 600 mieszka艅ców. Osiem lat pó藕niej prawie ca艂a wie艣, w tym ko艣ció艂 ryglowy, sp艂on臋艂a w po偶arze. 艢wi膮tyni臋 szybko odbudowano, jednak zosta艂a ona rozebrana po przej臋ciu w艂adzy przez administracj臋 polsk膮. We wsi znajdowa艂y si臋 dwa cmentarze, jeden przy ko艣ciele, drugi w pó艂nocnej cz臋艣ci miejscowo艣ci. W trakcie II wojny 艣wiatowej wie艣 cz臋艣ciowo ucierpia艂a. Trwa艂a tu walka, gdy wojska radzieckie wkroczy艂y do wsi, by艂y one ostrzeliwane przez niemieckie okr臋ty z wód Zalewu i Roztoki. Obecnie wie艣 o uk艂adzie wielodro偶nicy. Znajduje si臋 tutaj wiele zagród pochodz膮cych z prze艂omu XIX i XX wieku, w wi臋kszo艣ci s膮 to ceglane i otynkowane budynki murowane, wyst臋puje jednak kilka domów i budynków gospodarczych o konstrukcji ryglowej. Do zabytków nale偶y równie偶 XIX-wieczna stodo艂a oraz pozosta艂o艣ci dwóch cmentarzy, dzisiaj zaro艣ni臋te starodrzewiami i zaniedbane. Wie艣 ma charakter turystyczny, nad Zatok膮 G膮sierzy艅sk膮 znajduje si臋 pla偶a.

Kopice (do 1945 niem. Köpitz) – wie艣 w Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Stepnica, nad Zalewem Szczeci艅skim, w Dolinie Dolnej Odry (podmok艂e tereny 艂akowe i sandry le艣ne), przy drodze 艂膮cz膮cej Stepnic臋 z Czarnocinem. Kopice s膮 siedzib膮 so艂ectwa. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1291. W 1318 roku ksi膮偶臋 pomorski sprzeda艂 wie艣 klasztorowi w Wolinie. Wtedy znajdowa艂a si臋 tutaj karczma oraz ko艣ció艂 z kamienia polnego. Pod sekularyzacji w roku 1534 (reformacja na Pomorzu) wie艣 zosta艂a w艂膮czona do w艂asno艣ci ski膮偶臋cej. Pod koniec XVII wieku dzia艂a艂o tutaj ponad 20 gospodarstw oraz karczma. Kopice zosta艂y za艂o偶one na planie ulicowo-placowym, jednak szybko rozbudowa艂y si臋 wed艂ug typu tzw. Haufendorf (jeden z rodzajów wielodro偶nicy). Rozbudowa mia艂a miejsce w wieku XVIII, wtedy te偶 powsta艂y: wiatrak, ko艣ció艂 ryglowy, cmentarz. Wie艣 mia艂a charakter rolniczo-rybacki. Mieszka艂o tutaj równie偶 wielu marynarzy. W 1870 roku Kopice liczy艂y ok. 1010 mieszka艅ców, znajdowa艂y si臋 tutaj dwie szko艂y, zameczek my艣liwski, m艂yn, wiatrak. W trakcie II wojny 艣wiatowej wie艣 ucierpia艂a (sp艂on膮艂 ko艣ció艂, p艂on臋艂y dachy domów). Trwa艂a tu walka, gdy wojska radzieckie wkroczy艂y do wsi, by艂y one ostrzeliwane przez niemieckie okr臋ty z wód Zalewu Szczeci艅skiego. Ostatecznie miejscowo艣膰 zosta艂a zaj臋ta w 1945 r. przez Armie Czerwon膮 i zosta艂a przekazana administracji polskiej. Po II wojnie 艣wiatowej ko艣ció艂 zburzono, a wie艣 uleg艂a du偶emu okrojeniu. Obecnie wie艣 tworzy nieregularny uk艂ad zabudowy, g艂ówna droga jest obsadzona wierzbami. Wi臋kszo艣膰 zabudowy mieszkalnej to budynki murowane z prze艂omu XIX i XX wieku. Rzadko mo偶na spotka膰 budynki wznoszone w technice ryglowej, z których wi臋kszo艣膰 uleg艂a zniszczeniu poczas ostatniej wojny. Du偶膮 cz臋艣膰 wsi stanowi równie偶 budownictwo wspó艂czesne – mieszkalne i wypoczynkowe. Równie偶 stare domy zosta艂y w wi臋kszej cz臋艣ci przebudowane. Do zabytków nale偶y murowany budynek dawnej szko艂y z lat 20. XX wieku oraz dwa cmentarze: przyko艣cielny i pomocniczy. Pierwszy jest ca艂kowicie zatarty, znajduje si臋 tam jedynie szpaler lip. Drugi jest lepiej widoczny (艣lady nagrobków, ruiny kaplicy cmentarnej), znajduje si臋 tam aleja lipowa oraz d臋by. We wsi znajduje si臋 równie偶 pomnik ofiar II wojny 艣wiatowej. Kopice pe艂ni膮 funkcj臋 miejscowo艣ci wypoczynkowej. W pó艂nocnej cz臋艣ci wsi znajduje si臋 „osiedle” domków letniskowych z lat 80. i 90. XX wieku. Nieopodal znajduje si臋 czysta pla偶a i p艂ytkie wody zalewu, sprzyjaj膮ce uprawianiu p艂ywania i windsurfingu. Nad wod膮 znajduje si臋 przysta艅 偶eglarska, która jest wykorzystywana przez m艂odych i nieco starszych adeptów tego sportu. Ciekawe okolice – tereny le艣ne i 艂膮ki – sprzyjaj膮 rozwojowi turystyki rowerowej i pieszej. Ok. 0,2 km od wsi, na brzegu zalewu utworzono rezerwat „Bia艂odrzew Kopicki”

Czarnocin (hist. Ceretin, do 1945 niem. Zartenthin) - wie艣 so艂ecka w gminie Stepnica o charakterze turystycznym, nad Zalewem Szczeci艅skim na Równinie Goleniowskiej (tereny 艂膮kowo-le艣ne, podmok艂e), ostatnia wie艣 przy drodze prowadz膮cej ze Stepnicy przez G膮sierzyno i Kopice. Na pó艂noc od wsi do Zalewu Szczeci艅skiego uchodzi Kana艂 Czarnoci艅ski. Wie艣 zosta艂a za艂o偶ona w 艣redniowieczu, po raz pierwszy wzmiankowana w 藕ród艂ach w roku 1318 jako Ceretin. W XVIII wieku znajdowa艂a si臋 tutaj nale偶膮ca do Stepnicy le艣niczówka. W po艂owie XIX wieku w艂asno艣膰 barona Theodora G. von Puttkamera. Za艂o偶ono wtedy tutaj folwark. Osada by艂a po艂o偶ona pomi臋dzy dwiema drogami i sk艂ada艂a si臋 z kolonii mieszkalnej oraz folwarku z dworem. Znajdowa艂 si臋 tutaj park i cmentarz, na pó艂noc od kolonii (uk艂ad rz臋dówki) wydobywano torf. W 1870 roku Czarnocin liczy艂 sobie ok. 200 mieszka艅ców. Do 1905 folwark by艂 u偶ytkowany przez Paula Holtza, zajmowano si臋 tutaj g艂ównie hodowl膮, od 1920 w艂asno艣膰 przemys艂owca z Berlina Urlicha Patza, za艣 od 1929 fundacji pa艅stwowej Staatlische Forschungsstifund der Insel Riems, zajmuj膮cej si臋 dzielno艣ci膮 naukow膮 (administracja dóbr Rudolf Lohmann). W latach 40. budowano tutaj du偶y obiekt przeznaczony na szko艂臋 dla 偶o艂nierzy Wehrmachtu lub oficerów SS. Po 1945 powsta艂o tutaj du偶e Pa艅stwowe Gospodarstwo Rolne oraz kilka bloków mieszkalnych dla pracowników kombinatu. Obecnie zespó艂 folwarczny zosta艂 w cz臋艣ci zniszczony, a pozosta艂e budynki, dawniej u偶ytkowane przez PGR, dzisiaj stoj膮 puste i sprawiaj膮 bardzo negatywne wra偶enie. Przebudowano dwór z prze艂omu XIX i XX wieku, który nie stanowi warto艣ci zabytkowej. Z budynków folwarcznych warto zwróci膰 uwag臋 jedynie na suszarni臋. Wi臋kszo艣膰 domów we wsi to PGR-owskie bloki, zachowa艂o si臋 jednak kilka murowanych budynków mieszkalnych sprzed II wojny 艣wiatowej (lata 30. XX wieku). Zaniedbany jest ju偶 prawie niewidoczny cmentarz ewangelicki w po艂udniowej cz臋艣ci wsi. Do najciekawszych obiektów nale偶y niew膮tpliwie park le艣ny z alej膮 centraln膮, 艂膮cz膮c膮 dawny dwór z pla偶膮 nad zalewem, ro艣nie tam wiele ciekawych gatunków drzew. Obok parku znajduje si臋 jeszcze budynek dawnej szko艂y, jeden z wi臋kszych w gminie, murowany, z elementami ryglowymi, o nieznacznej warto艣ci zabytkowej. Park w typie za艂o偶enia le艣nego z centraln膮 alej膮, wytyczon膮 w osi dworu, prowadz膮c膮 do Zalewu. Na pó艂nocnym skraju parku, bezpo艣rednio przy szosie, ulokowany jest kompleks budynków dawnej szko艂y Wehrmachtu lub SS; budynek g艂ówny o wielkokubaturowej formie, murowano-ryglowy, stanowi element zabudowy o warto艣ciach kulturowych, a nawet zabytkowych. Miejscowo艣膰 posiada du偶膮 baz臋 noclegow膮 z艂o偶on膮 z dwóch obiektów. Atutem Czarnocina jest czysta pla偶a oraz p艂ytkie wody Zalewu Szczeci艅skiego przyci膮gaj膮 amatorów p艂ywania, windsurfingu, za艣 kana艂y i rowy w臋dkarzy. Okoliczne tereny 艂膮kowe przyci膮gaj膮 turystów pieszych i rowerowych, spragnionych dzikiej przyrody. Rolnicy z Czarnocina posiadaj膮 równie偶 stada ciekawych zwierz膮t: holenderskich krów, pomorskich owiec oraz koników polskich. Na wschód i pó艂nocny wschód od wsi rezerwat przyrody "Czarnocin", torfowiskowy, o powierzchni 419,38 ha, za艂o偶ony w 1974.

Skoszewo (niem. Paulsdorf) – wie艣 w pó艂nocno-zachodniej Polsce po艂o偶ona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamie艅skim, w gminie Wolin. Mozliwe s膮 noclegi pod namiotami. Pierwsze 艣lady cz艂owieka we wsi pochodz膮 z epoki neolitu. Ustalono, 偶e w wiekach X-XII Wolinianie posiadali dwa folwarki. Najstarsza pisemna wzmianka o wsi pochodzi z roku 1299. Wymieniana jest wtedy jako Scussowe, a by艂a w艂asno艣ci膮 Ratislayusa de Pawelstorpe. Jego potomkowie (ju偶 pod nazwiskiem von Pauisdorf) w艂adali wsi膮 do po艂owy XIX wieku.

Zagórze (do 1945 niem. Sager) – wie艣 w pó艂nocno-zachodniej Polsce po艂o偶ona, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie kamie艅skim, w gminie Wolin, nad wschodnim brzegiem cie艣niny G艂臋boki Nurt. Pierwsza wzmianka o Zagórzu w 藕ród艂ach pisanych pojawi艂a si臋 w 1380 roku. W dokumencie tym wymieniono nale偶膮c膮 do rodu von Flemming miejscowo艣膰 Sager. Po za Zagórzem ród Flemming posiada艂 tak偶e inne dwory i pola w okolicach Kamienia Pomorskiego, co sugerowa艂oby du偶y obszar posiad艂o艣ci i to, 偶e pa艂ac w Zagórzu nie by艂 g艂ówn膮 z nich. W 2003 roku w Zagórzu otwarto najwi臋ksz膮 wówczas w Polsce farm臋 wiatrow膮 „Zagórze”. 4 lata pó藕niej wybudowano drug膮 farm臋 – Lake Ostrowo. 艁膮cznie na obu tych farmach znajduj膮 si臋 32 elektrownie wiatrowe. Z wy偶ej po艂o偶onych punktów Zagórza widoczna jest jeszcze trzecia farma – wybudowana w 2008 roku, znajduj膮ca si臋 w pobli偶u drogi do Kamienia Pomorskiego, Farma Wiatrowa „艢niatowo”.

Wolin - wi臋cej na stronach Wolina i wikipedii.


POWRÓT DO SZLAKU ZP-1007-z "Stepnicko - Rokickiego"

Komentarze

Pole ten artyku

Podziel si z innymi: Facebook Google Reddit Tweet This Yahoo
URL:
BBcode:
HTML:
Facebook - Lubi To:


Komentarze
Brak komentarzy. Mo縠 czas doda sw骿?
Dodaj komentarz
Zaloguj si, aby m骳 doda komentarz.
Oceny
Tylko zarejestrowani u縴tkownicy mog ocenia zawarto舵 strony
Zaloguj si , 縠by m骳 zag硂sowa.

Brak ocen. Mo縠 czas doda swoj?
BIBLIOGRAFIA I 殴R脫D艁A

Przygotowuj膮c opisy szlak贸w, schematy oraz artyku艂y oparli艣my si臋 na nast臋puj膮cych materia艂ach i 藕r贸d艂ach:

  1. Wolna Encyklopedia "WIKIPEDIA" na podstawie licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  2. Darmowa Mapa Polski dla GPS GARMIN - UMP-pcPl - www.ump.waw.pl, na podstawie licencji Creative CommonsUznanie autorstwa na tych samych warunkach 2.0 (CC-BY-SA 2.0). Szczeg贸艂y.
  3. Wolna Wikimapa 艢wiata "OpenStreetMap" na podstawie licencji Open Data Commons Open Database License: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  4. Darmowa Mapa Polski dla GPS GARMIN - UMP-pcPl - www.ump.waw.pl, na podstawie licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z mo偶liwo艣ci膮 obowi膮zywania dodatkowych ogranicze艅.
  5. Opracowania informacyjne i promocyjne oraz strony internetowe gmin Wojew贸dztwa Zachodniopomorskiego
  6. Mapy wydawnictwa turystycznego "Plan" - "Wyspa Wolin", "Pobrze偶e Ba艂tyku" oraz inne mapy rejonu Pomorza Zachodniego i 艢rodkowego
  7. Mapy wydawnictwa "Expressmap" Polska - "Okolice Szczecina", "Okolice Ko艂obrzegu" w skali 1:50 000
  8. Mapy wydawnictwa "EKOMAP" w 艢widwinie - www.ekomap.pl
  9. Strona Pani Beaty Zbonikowskiej "Architektura Pomorza - www.westernpomerania.com.pl/
  10. Opracowania w艂asne, 艣lady GPS, zdj臋cia, inwentaryzacja szlak贸w i miejscowo艣ci.
Je艣li znalaz艂e艣 swoje zdj臋cie, opracowanie itp.. a nie wyra偶asz zgody na jego publikacj臋, lub chcesz umie艣ci膰 j膮 w stopce redakcyjnej lub w konkretnym artykule, poinformuj nas niezw艂ocznie poprzez zak艂adk臋 - kontakt.
O ADMINISTRATORZE SERWISU
Table 'wiking_szlaki.fusion_sitemapxml' doesn't existTable 'wiking_szlaki.fusion_sitemapxml_customlinks' doesn't exist